تحلیل اصول و کاربردهای اصلی سیستم‌های لنز لیزری (قسمت 1)

اصطلاح "لنز لیزری" یک مفهوم ترکیبی است. این اصطلاح معمولاً به یک جزء واحد اشاره ندارد، بلکه به یک سیستم اشاره دارد که یک منبع لیزر و لنزهای نوری را ادغام می‌کند.

اصل اساسی آن به شرح زیر است: یک تولیدکننده لیزر نور لیزر با طول موج خاصی را ساطع می‌کند که سپس از طریق یک مجموعه لنز طراحی شده به‌طور خاص شکل‌دهی، گسترش، تمرکز یا هم‌راستا می‌شود. در نهایت، نور لیزر بر روی ناحیه هدف پروژکت می‌شود تا عملکردهای خاص مختلفی را به‌دست آورد.

در زیر، ما از جنبه‌های زیر درک عمیقی خواهیم یافت:

دیود لیزری: به عنوان منبع نور عمل می‌کند و نور لیزر تولید می‌کند. انواع رایج شامل لیزرهای مادون قرمز، لیزرهای قرمز (به عنوان مثال، 650 نانومتر) و لیزرهای آبی (به عنوان مثال، 450 نانومتر) است که قدرت آن‌ها از میلی‌وات تا وات متغیر است.

مجموعه لنز نوری: به عنوان هسته فناوری، شکل و کیفیت پرتو لیزر را تعیین می‌کند. معمولاً شامل:

- لنز کالیبره‌کننده: نور واگرا که توسط لیزر منتشر می‌شود را به یک پرتو موازی (نور کالیبره‌شده) تبدیل می‌کند. این عملکرد اساسی‌ترین آن است.

- Beam Expander: قطر پرتو لیزر را افزایش می‌دهد در حالی که زاویه واگرایی آن را کاهش می‌دهد، که این امر باعث ایجاد نقطه نوری کوچکتر و انرژی متمرکزتر (در فواصل طولانی) می‌شود.

- لنز متمرکز: پرتو لیزر موازی را به یک نقطه بسیار کوچک متمرکز می‌کند تا چگالی قدرت بسیار بالایی به دست آورد (به عنوان مثال، برای برش و حکاکی).

عناصر نوری انکساری (DOE) / عناصر نوری هولوگرافیک (HOE): اینها اجزای پیشرفته‌ای هستند که می‌توانند یک پرتو لیزر را به ده‌ها هزار پرتو تقسیم کنند (برای اندازه‌گیری نور ساختاری) یا آن را به الگوهای خاصی شکل دهند (به عنوان مثال، خطی، دایره‌ای، شبکه‌ای، یا حتی الگوهای سفارشی).

برای اطلاعات بیشتر، لطفاً به اخبار مربوط به بخش ۲ مراجعه کنید.